Bez tytułu

 i wtedy zaczyna się moje życie i dalej trwa, jestem człowiekiem

 .. i teraz nie wyobrażam sobie, jak będzie, kiedy ich tu zabraknie. bo może to nic wielkiego, ale ja czuję, że we mnie tworzy coś potężnego. i choć niedługo obowiązku nie będę miała to .. kto wie ..

 dopadła mnie mania wyrzucania wszystkiego, czego dawniej nigdy bym się nie pozbyła. może to nie kwestia tego, że wyrosłam; wciąż zostało kilka niepotrzebnych rzeczy; chyba bardziej chodzi o to, że wolę się jak najszybciej ODZWYCZAIĆ.

  [ kilku decyzji nie żałuję. jestem z nich wręcz dumna. jestem dumna z tego, że potrafiłam podjąć właściwe kroki do pełnego uszczęśliwienia CZEGOŚ, co we mnie siedzi.  ] 

 pozdrawiam ks. andrzeja i kleryka ''wiadomo którego''.               choć nie przemawia to tak, żebym zmieniła swoje poglądy, to jest na pewno częścią mojej rzekomej wiary. podziękować też warto. bo zapewne z taką sytuacją w przyszłości się już nie spotkam..